Onze Charlie, zijn verhaal

 

Onze Jack is deze zomer ingeslapen na een tumor in zijn gezicht. Ik heb al sinds mijn vijftiende een hond in mijn leven, en het was zo stil in huis. Al onze hondjes zijn geadopteerd, dus we besloten onze zoektocht naar een nieuwe adoptiehond te starten. We hebben een aantal sites bezocht en hebben met één hondje gewandeld, maar dat was geen match. Ook waren er veel grote honden, en dat wilden we niet.

Ik vertelde dit aan Katrien, die Caliber op de wei heeft. Zij vertelde ons over Triple A Marbella. We hebben de site bezocht en vier honden uitgekozen. Katrien zelf zit vaak in Spanje en ging voor ons de honden testen. Ze deed dingen zoals knuffelen, met katten omgaan en nog andere testen. We kregen duizenden filmpjes van het gedrag van de honden, zodat we een goede keuze konden maken. Na deze selectie bleef Speedy (nu Charlie) over. We waren onmiddellijk verliefd op hem. Er werd bloed afgenomen en hij werd gezond verklaard. Katrien heeft hem toen meegenomen naar hun vakantiewoning en heeft hem drie dagen laten wennen aan de echte wereld, en dat ging heel goed.

www.tripleamarbella.org

De dag van de reis was voor ons heel spannend. Hij moest het vliegtuig in. We kregen filmpjes van het begin van de reis tot het einde. We waren echt aan het aftellen. Charlie is een hondje dat zich snel aanpast en zich snel thuis voelt. De nacht ging dan ook best oké. Een beetje janken in het begin, maar daarna heerlijk doorslapen.

We vertrokken de dag later al naar Zeeland. Het huisje lag al vast om dit met onze Jack te doen. Normaal zouden we dit niet doen met een nieuwe hond, maar omdat die zich zo goed aanpast gingen we toch op weekend.

En wat een leuk weekend heb ik achter de rug! We geven toe dat dit heel spannend was om met hem te vertrekken. Hij heeft net zijn vliegreis achter de rug, moet nieuwe mensen leren kennen en weer in een vreemd huis leren leven. Hij heeft dit zo goed gedaan. Zo flink geweest. Heerlijk ravotten op het strand, kennismaken met andere honden en zelfs mee naar de paviljoentjes. Ons petekind Nieke was ook mee en zij vond dit ook geweldig. We gaan nog veel lachen met hem, want hij ziet de wereld als één grote speeltuin, maar we hebben ook door dat er nog veel werk aan de winkel is met hem. Dat nemen we er met liefde bij. We gaven hem genoeg ruimte om te rusten zodat hij kon recupereren van heel de reis.

Ik raad aan om dit niet met elke adoptiehond te doen. Je moet ze eigenlijk de kans geven om hun nieuwe situatie te leren kennen en wat regelmaat in te brengen. Ook hebben de meeste honden bagage en vertrouwen ze niet onmiddellijk mensen. Maar wij wisten van Katrien dat Charlie zich overal thuis voelt en dat hij, als je hem genoeg liefde geeft, onmiddellijk vertrouwt. We hadden anders ons weekendje gewoon geannuleerd, maar met deze hond was het dus geen probleem.

De avonturen van Charlie kun je hier volgen. Want amai, zeg, het is een lieve Sjarel, zeg!